top of page

Pedalend tussen kerktoren en megastal

Ergens in het onderhout klinkt zwak het kenwijsje van de tjiftjaf. Het geluid is in niets te vergelijken met zijn machogefluit in de paar- en de broedtijd. De vogels zijn in de rui en houden zich gedeisd. Geen spoor van de vinken, die het hele voorjaar door tegen elkaar op suskewietten om hun broedgebied af te bakenen. Nog even en ze vormen front met de mezen om de zaden uit de zonnebloemen te plunderen. Ik mis het aanstekelijke gechat van de kauwtjes, die vorig jaar nog in de schoorsteen van het huis nestelden. Tot ik hem uiteindelijk, op aandringen van de schoorsteenveger, met een rooster afdekte. Als ik langs de dorpstoren fiets, schelden ze me verrot: verràder…


Ik profiteer van de koele Atlantische luchtstromingen vanuit de Azoren om de aardbeien te planten. Een krantenkop: ‘De herfst lijkt al te beginnen’. Ik lach in mijn vuistje en oogst mijn dagelijkse komkommer. De weerman oefent voor het jaaroverzicht: ‘Meestal komt ons weer uit het westen, terwijl het de voorbije maanden uit het oosten en het zuiden kwam. De straalstroom speelt ook een rol ’. Weerman Frank laat het weer weer weer zijn. Mijn regenton van 2000 liter is tot de rand gevuld.


Ik vloek als de achtkantige boer Vermeulen uit De Vlaschaard als ik een rijtje aardappelen rooi. Ruim de helft van de ossentongen, traditiegetrouw een topper op ons kerstmenu, is opgevreten door de woelratten. De uitgeholde schillen getuigen van het vreetfestijn dat zich hier heeft voltrokken. Voor het eerst in jaren heeft de coloradokever zich weer gemanifesteerd op de aardappelperceeltjes. Gelukkig liggen ze verspreid op vier verschillende plekken in de tuin en hebben we de schade beperkt middels handmatige verwijdering van eitjes, larven en kevers. Hopelijk zit straks de straalstroom goed en maakt een strenge winter komaf met de plaag.


Tijd voor een nostalgisch intermezzo. Met een dorsvlegel, op de kop getikt op een rommelmarkt, ga ik de schoven rogge en tarwe te lijf. Het vraagt wat oefening, maar meteen heb ik de cadans te pakken en klepelt de vlegel met een ritmisch klip-klap het graan uit de aren. De kippen stuiven in paniek uit elkaar. Maar al snel rekken ze nieuwsgierig de nekken, uitkijkend naar de korrels die naast de dorsvloer vallen. De graanoogst gaat voor een gedeelte in de kippenvoerbak. De andere helft bewaar ik als zaaigoed voor groenbemester en snijvoer. Eén graanakkertje laat ik doorgroeien om te oogsten voor nieuw zaaigoed. Ik meng wat zaden van wikke, bolderik of klaproos bij het zaaigoed: het oog wil ook wat, en mijn ecotuin gaat voor blije bijen.




Hak en schop aan de haak, fietsen van stal en fluitend van knooppunt tot knooppunt genieten we van de weidse pracht van golvend Haspengouw. Graanvelden, boomgaarden en bietenakkers zo ver het oog reikt. Pedalend van kerktoren tot kerktoren kom je in dorpen en gehuchten met namen die als muziek in de oren klinken: Riksingen, Hoepertingen, Kuttekoven, Jeuk, Veulen. De zon, terrasjes en voorbijsputterende vespa’s maken het plaatje compleet: Haspengouw is het Toscane van het Noorden.


Uitgerekend hier willen de grote spelers van de voedingsindustrie hun megastallen neerpoten. In Nederland kan het niet meer, de Noorderkempen staat meer dan vol. Dan maar Haspengouw? Borgloon, ‘parel van Haspengouw’, overweegt een vergunning te verlenen voor de bouw van giga-varkens- en pluimveestallen. Net zoals dat ooit met kerncentrales gebeurde, wil men deze gedrochten liefst zo ver mogelijk van het eigen centrum, aan de grens met het naburige dorp, Kortessem, dat prat gaat op zijn titel ‘poort van Haspengouw’. Plaats van de geplande aanslag: Gors-op-Leeuw, een plaatsje dat ooit terecht in de running was voor de titel ‘Mooiste dorp van Vlaanderen’.


Er komt een openbaar onderzoek, er wordt zoals het hoort geschermd met termen als wijzigingsverzoek, indelingsrubrieken en lijstnummers 12.2.1° tot en met 9.3.1.c) 2°. Tot meerdere eer en glorie van kippen op een scharrelruimte van een A4’tje en varkens die elkaar knorrig de staart afbijten. En dit alles opgediend in de supermarkt aan bodemprijzen die de boer nog verder de dieperik in duwen.


Stop die waanzin. Eet en koop lokaal. En kom fietsen in Haspengouw.


25 augustus 2019 - De tuinman van Agatha

bottom of page