In De tuin van Agatha liggen her en der verspreid een paar gras- en bloemenweides. Het begon allemaal met het bewust niet maaien van stukken van het wat eentonige gazonnetje achter het huis. De boomspiegels van kerselaar en notelaar werden no-go zones voor de grasmaaier. Grassen en kruiden kregen hier carte blanche. Alleen al de groei en bloei van de verschillende grassoorten is een feest voor het oog.
Een ander plekje werd na verstoring van de bodem ingezaaid met akkerbloemen. Op een vochtiger plekje met meer schaduw pootte ik bollen van kievitsbloem. Hier tussendoor maaide ik paden en gangetjes uit met de grasmachine, zodat je van het ene veldje naar het andere kunt wandelen. Ideaal voor het observeren van vlinders en insecten. 's Nachts maakt de egel zijn eigen paadjes in de ongemaaide stukken.
Op een groter stuk zaaide ik een paar jaar geleden het gras- en bloemenmengsel in van Natuurpunt, geschikt voor rijke leemrond. Dit Haspengouwmengsel bevat onder meer glanshaver en reukgras, boerenwormkruid, beemdooievaarsbek en luzerne. Na de extreem zachte winter met regen in maart als toemaatje, was dit perceeltje dit jaar al snel in volle wasdom. Meer dan tijd dus voor een eerste maaibeurt.
Ik wacht op een droge periode, want ik voer het maaisel af als wintervoer voor de schapen. Op die manier verschraal ik de bodem en krijgen zomerbloeiers als ooievaarsbek, marjolein en bijenkorfje de ruimte. In september maai ik meestal nog een keer, maar dan laat ik stukken ongemaaid, als voedselvoorraad en schuilplek voor insecten in najaar en winter.
Maaien en afvoeren van het maaisel is wel een must. Zelfverklaarde romantici die de boel de boel laten, krijgen te maken met verruiging. Dat wil zeggen: dominantie van grassen en minder bloemen en kruiden. Een keuze als een ander. Maar ik ga voor kleur en diversiteit. De zeis erin, dus.
De tuinman van Agatha - 6 juni 2020